کلبه زندگی

خدایا فاصله ات تا من خودت گفتی که کوتاهه

از اینجا که من ایستادم چقدر تا آسمون راهه

خدایا "

من اگر بد کنم

تو را بنده های خوب بسیار است

اما تو  اگر مدارا  نکنی

من را خدای دیگر کجاست؟

بار الها..... انگار همه  آدما عادت کردن که وقتی دلشون می گیره به تو پناه بیارن و هی صدات کنن و بگن چرا اینجوری شد؟؟؟؟ البته من هم جزو همون آدما هستم نه اینکه فرق داشته باشم نه هیچ فرقی با همه اونا ندارم تو هم اینو خوب می دونی. خوب می دونی که منم هر وقت دلم می گیره می گم بسم الله .... و شروع می کنم به درد و دل و نوشتن می خوام شکرت کنم چون وجودت رو حس می کنم و بارها و بارها اینو با تمام وجودم لمس کردم. شکرت کنم چون هستی شکرت کنم چون می دونم وقتی دلم از همه جا و همه کس می گیره می تونم بیام پیشت . می دونم که کمکم می کنی بدون اینکه توقع داشته باشی.

خدایا وقتی به انتها می رسم و فکر می کنم کسی نیست که صدام رو بشنوه یادم می افته که تو هستی.  وقتی فکر می کنم همه چیز پنهانه و هیچکس نمی تونه درون رو ببینه یادم می افته که تو هستی. فقط تویی که می تونی . پس خدایا  کمک کن. کمک کن که این آدمهای درمانده از همه جا فقط امید و توکل شون به توئه.

خدايا مرا به خاطر شكايت هايم ببخش
و زماني كه ناشكري كردم
به آرامي به من ياد آوري كن
از تو به خاط آنچه برايم مقدر كرده اي وممنون وشکرت که تو این همه چیز های دنیا فقط وفقط دعا که بهترین چیزه برا رسیدن به تو رو به تملک من در آوردی